ارتباط پرستار و کودک در خانه.
والدین شاغل باید توجه داشته باشند که در هر سنی باید فرزند خود را به پرستاری واجد شرایط و با تجربه که مورد تایید و ضمانت مراکز و شرکت های پرستاری باشد، بسپارند. زیرا روانشناسی کودکان و مراحل رشد اجتماعی آنها را می شناسند. در نتیجه جدای از (در بیشتر موارد) رفتار به گونه ای که کودک از بودن با او لذت می برد، تأثیر بسزایی بر رفتار، رشد ذهنی، رشد اجتماعی و شناختی او دارد. در این مقاله نحوه تعامل پرستار با کودک در منزل را بر اساس جنبه های مختلف شرح می دهیم. این رابطه جدا از وظایف پرستار مورد بحث قرار می گیرد.
معرفی پرستار به کودک
به عنوان یک پرستار، کودکان تحت مراقبت شما بر اساس رفتار آنها در هنگام پذیرش به دو گروه تقسیم می شوند. گروهی از آنها آماده ملاقات با یک پرستار هستند و تمایل زیادی برای آشنایی با یکدیگر دارند و بر اساس تیپ شخصیتی خود بلافاصله با شما تماس خواهند گرفت. گروه دیگری از کودکان باید با فرد جدیدی آشنا شوند و در خانه با او بمانند، اما به دلیل شرایط خانوادگی باید تحت مراقبت او باشند.
کیفیت ارتباط پرستار با کودک در خانه به آشنایی اولیه بستگی دارد. در این دو گروه، سازگاری با کودکان دسته اول آسان است و شما باید برای حفظ رفتار صحیح آنها و برقراری یک رابطه کاملاً اصولی، هر کاری که می توانید انجام دهید تا کودک وابسته و بیش از حد به هم نزدیک نشود. . از دیدگاه روانشناسی
شما به سختی می توانید با بچه های گروه دوم ارتباط برقرار کنید. در این مورد می گویند تمام تلاش کارگر باید نزدیک کودک باشد و با او تماس اجباری برقرار کند تا بتوان آن را تنظیم کرد، اما این درست نیست. به عنوان مثال، اگر کودک نمی خواهد با مردم تعامل داشته باشد، در روز اول روی صحبت کردن با او تمرکز نکنید. در این صورت کودک یا نوجوان خسته است و شما بیشتر امتناع می کنید.
آشنایی اولیه پرستار با کودک
در روزهای اولیه ارتباط پرستار با کودک در خانه، شخصیت و علاقه شما باید حضور آنها را نشان دهد. مدام در مورد خودتان و کاری که می خواهید با او انجام دهید صحبت کنید. وانمود کنید که از زندگی روزمره او اطلاعی ندارید. (اگر پدر و مادر مجبور باشند شما را در جریان قرار دهند.) به این ترتیب با نشان دادن خود و بیان وظایف خود احساس وظیفه می کند که شما را همراهی کند.
رفتار پرستار با کودک در هنگام خواب و تغذیه
وظایف پرستار در منزل به اصول تربیتی کودک، برنامه ریزی تغذیه، تنظیم خواب، فعالیت های ذهنی و بدنی اشاره دارد. کودک نباید در طول روز به مدت طولانی بخوابد. علاوه بر این، او از بلند کردن بیش از حد منع شده است. همچنین پرستار باید مصرف مقادیر زیاد مواد غذایی غنی و حاوی مواد نگهدارنده را کنترل کند.
در چنین شرایطی، کودکان ممکن است عصبانی شوند و در برابر خواب و غذای کافی مقاومت کنند. رابطه پرستار و کودک در خانه باید به گونه ای باشد که کودک به قوانین گوش دهد و از آن پیروی کند. در این شرایط، باید بتوانید کودک را به گونه ای متقاعد کنید که باعث پرخاشگری یا ناراحتی نشود.
کودکان معمولاً در برابر خواب مقاومت می کنند و تمایل دارند بیشتر از خواب بیدار شوند. با این حال، زمان خواب باید طوری تنظیم شود که کودک یک زمان استراحت ثابت و مشخص برای رضایت خودش داشته باشد.
پرستار پرخاشگر با یک کودک در خانه
پرخاشگری و رفتار نامناسب پرستاران با کودکان تقریباً همیشه جرم محسوب می شود، بنابراین پرستاران با وجدان حرفه ای بالا باید توجه داشته باشند که اجبار، عصبانیت و پرخاشگری در اصول نگهداری از کودک در منزل جایی ندارد. عصبانیت نوزاد پرستار احترام و اعتماد را در رابطه پرستار و نوزاد در خانه از بین می برد و جرم محسوب می شود زیرا باعث آسیب روحی به کودک می شود.
ادامه: https://avalsafiresalamat.com/پرستار-سالمند/