مضرات مشروبات الکلی بر مغز و سیستم عصبی

در مورد اثر مواد مخدر و مشروبات الکلی  همیشه سخن به میان بوده است و بارها نیز اثرات منفی آن برای همگان ذکر شده است. و همه به خوبی می دانند که مصرف این مواد برای یک بار هم آثار مخرب زیادی روی دستگاه عصبی و مغز می‌گذارد. مصرف آنانمنجر بر تولید دوپامین بیشتر در مغز می‌شود. فرد گرفتار اعتیاد به مصرف مواد مخدر و الکل شود، باید هرچه سریع‌تر نسبت به ترک آنها اقدام کند. پس  کمک و حامی بودن  اطرافیان او نقش مهمی را ایفا می‌کند. البته که وجود اراده کافی از سوی خود فرد هم بسیار تعیین کننده است. قطعا پیشگیری بهتر از درمان است. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

بررسی تاثیر مشروبات الکلی بر مغز و سیستم عصبی

اکثریت این تحقیقات، تاثیر منفی مصرف آنها روی مغز و سیستم عصبی را تایید می‌کنند. ازجمله اختلالات  که می توان نام برد، خلقی، اختلال شخصیت ضد اجتماعی، اختلال اضطرابی، خودکشی و …

الکل و اختلال شخصیتی ضد اجتماعی

اختلال شخصیتی ضد اجتماعی که این اختلال به خصوص در مردانی که با سوء مصرف الکل مواجهند، بیشتر گزارش شده است.

اختلالات خلقی با مصرف الکل

ابتلا به افسردگی‌ حاد در اختلالات خلقی دیده می شود و البته  این اختلال در زنانی که سوء مصرف الکل را تجربه می‌کنند بسیار بیشتر از مردان است. و افرادی که با سوء مصرف الکل در خانواده مواجه هستند، بیشتر در معرض اختلالات قرار دارند. اگر اختلال افسردگی تا مدت‌ها بعد از عدم مصرف الکل هم ادامه پیدا کند، ناچار اقدامات دارویی شروع می‌شوند. هم چنین افرادی که دارای اختلال دو قطبی هستند، اقدام به خود درمانی از طریق مصرف الکل می‌کنند. همچنین این افراد در مایع مغزی نخاعی خود از غلظت دوپامین و گاما آمینوبوتیریک اسید پایینی برخوردارند.

الکل و اختلالات اضطرابی

بیشتر افراد برای فرار از استرس و اضطراب به مصرف الکل روی می‌آورند. این افراد نمی‌دانند که بیشتر مصرف‌کنندگان الکل در معرض ابتلا به انواع اضطراب‌ها هستند. اختلالاتی ازجمله فوبیا و پانیک ازجمله عوارض مصرف الکل محسوب می‌شوند.

خودکشی و مصرف الکل و مشروبات

بین 15%-10% احتمال خودکشی بیشتر است. البته این ارقام احتمالا بسیار بیشتر از این باشد؛ چرا که دسترسی آماری دقیقی در این رابطه وجود ندارد.

 ایجاد نئشگی و سرخوشی مواد مخدر‌ در مغز

مخدر و الکل به صورت مستقیم و غیر مستقیم، باعث ایجاد حس لذت در مغز می‌شوند. این حس لذت به دلیل تولید مقدار زیادی دوپامین است.به این ترتیب فرد دوباره تشویق می‌شود که این احساس را تجربه کند.

تاثیر مصرف الکل روی گلوتامات سیستم عصبی

افزایش سطح گلوتامات، انرژی و فعالیت مغز را هم بیشتر می‌کند. گلوتامات نوعی انتقال دهنده عصبی است که باعث تفکر سریع در ذهن می‌شود با مصرف الکل، تولید گلوتامات در سیستم عصبی متوقف می‌شود. به این ترتیب مغز از پردازش اطلاعات با سرعت عادی باز می‌ماند.

تاثیر مصرف الکل روی GABA مغز و سیستم عصبی

در موارد خطرناک و مصرف بیش از اندازه الکل، باعث فلج مغزی می‌شود. با سرکوب گلوتامات و تولید بیش از اندازه گابا، سرعت عملکرد مغز کاهش پیدا کرده و اختلالاتی، مثل گیجی و تلوتلو خوردن اتفاق میفتند.گابا یکی دیگر از انتقال دهنده‌های سیستم عصبی است که عملکردی کاملا برعکس گلوتامات دارد. GABA باعث ایجاد آرامش در مغز می‌شود.

تاثیر مصرف الکل روی دوپامین مغز و سیستم عصبی

با مصرف الکل، سطح دوپامین در مغز افزایش پیدا می‌کند. به این ترتیب فرد احساس لذت و پاداش خواهد کرد. دوپامین در حالت عادی و با انجام فعالیت‌های مفید روزمره ترشح می‌شود، اما با مصرف الکل این هورمون به رفتارهای نادرست پاداش می‌دهد.

کاهش کارایی مغز با مصرف الکل

برای ایجاد حس لذت و سرخوشی، مصرف الکل هم باید بیشتر شود. و از آن جا که مصرف الکل شادی آور است و برای رهایی از مشکلات در نظر برخی باید مصرف گردد تا فراموش شوند و پس  همین موضوع باعث اعتیاد بیشتر افراد به الکل می‌شود که در نهایت باید به مراکز سم زدایی برای پاکسازی بدن خود مراجعه کنند. به این ترتیب زندگی روزمره فرد با اختلال مواجه می‌شود.

بررسی تاثیر الکل روی بخش‌های مختلف مغز

مصرف الکل و تاثیر آن روی بافت خاکستری مغز

با مصرف الکل، رفتارهای بازدارنده این بخش از مغز با اختلال مواجه می‌شود. در این حالت است که فرد به انجام کارهای غیر معقول روی می‌آورد. و البته تمام حرکات ماهیچه‌ای مغز را مختل می گرداند. وکارهای غیر معقول از پرحرفی گرفته تا کارهای نابهنجار را شامل می‌شوند. اختلالی که در پردازش اطلاعات اتفاق میفتد، باعث ایجاد مشکل در دید، شنوایی، لامسه و … می‌شود. به این ترتیب تمام فعالیت‌های مغزی فرد متوقف شده و تفکری صورت نمی‌گیرد.

مصرف الکل و تاثیر آن روی دستگاه لیمبیک مغز

دستگاه لیمبیک در مغز انسان، کار کنترل حافظه و احساسات را برعهده دارد. با مصرف بیش از اندازه الکل، فعالیت‌های این قسمت از مغز با اختلال مواجه می‌شود. ضعف در حافظه و انجام رفتارهای پرخاشگرایانه از مهم‌ترین اثرات الکل روی این قسمت از مغز هستند.

تاثیر مصرف الکل روی مخچه

مخچه وظیفه هماهنگی ماهیچه‌ها و عضلات بدن را برعهده دارد. این قسمت از مغز باعث انجام حرکات متعادلانه و بی‌نقص می‌شود. اثر مواد مخدر و الکل بر مغز و مخچه، باعث برهم خوردن تعادل ماهیچه‌ها هنگام حرکت خواهد شد. و به بیانی دیگر با عدم کنترل فرد بر روی حرکات خویش و به ویژه در راه رفتن منجربر آسیب جدی بر خود و نیز بر دیگران می گردد.

تاثیر مصرف الکل روی بصل‌النخاع

فرد ممکن است در این حالت  احساس خواب آلودگی کند و در نهایت بیهوش شود. همچنین مصرف بیش از اندازه الکل، باعث اختلال در تنفس و دمای بدن می‌شود. همین موضوع کاهش علائم حیاتی و در نهایت مرگ را در پی دارد.

تاثیر مصرف الکل روی لوب پیشانی مغز

شخصیت هر فرد  در این بخش شکل می گیرد و از مهم‌ترین قسمت‌های تکامل یافته مغز محسوب می‌شود. این بخش از مغز در پیش‌بینی، آینده‌نگری، منطق و … تاثیرگذار است. همچنین لوب پیشانی مسئولیت کنترل احساسات و هیجانات را برعهده دارد. با مصرف الکل، بسیاری از رفتارهای غریزی تحت تاثیر قرار گرفته و مختل می‌شوند.   بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟

مصرف الکل  و جلوگیری از رشد سلول‌های جدید

از آن جا سلول‌های جدیدی در بزرگسالی ایجاد می‌شوند. و در اثر فرایند نوروژنر شکل می‌گیرند و می‌توانند به صورت نامحدود تقسیم شوند. با مصرف بیش از اندازه الکل، رشد این سلول‌ها متوقف شده و باعث ایجاد نقص در هیپوکامپ مغز می‌شود.

مصرف الکل و ابتلا به سندرم ورنیک – کورساکف

وقتی سطح تیامین در بدن کاهش پیدا کند، اصطلاحا فرد به سندرم ورنیک – کورساکف دچار شده است. این سندرم حداقل در 80%افراد الکلی وجود اتفاق میفتد. در واقع این سندرم، شامل دو نوع بیماری است. بیماری انسفالوپاتی ورنیکه -عدم هماهنگی ماهیچه‌ها -گیجی و سردرگمی -حرکات غیر طبیعی چشم -سندرم پرهیز -ایجاد اختلال در فعالیت ذهنی و بیماری سندرم کورساکف -ساختن داستان‌های جدید در مغز -کاهش حافظه -عدم شکل‌گیری خاطرات جدید -توهم شدید روان‌پریشی ناشی از مصرف الکل فرد با مصرف مواد مخدر و الکل  به شدت به مصرف الکل اعتیاد پیدا می‌کند، و دچار روان‌پریشی، اضطراب و پارونویا می‌شود. ترک ناگهانی مصرف الکل، باعث ایجاد حالت تهوع، تعریق شدید، لرزش، گرفتگی عضلات، توهم و … می‌شود. به همین دلیل باید روش‌های اصولی ترک اعتیاد به الکل حتما رعایت شود.

آزمایش مایع نخاعی ; عوارض آزمایش LP و یا پیونکسیون کمری

آزمایش مایع مغزی نخاعی چیست؟

شاید برایتان جالب باشد که بیشتر درباره آزمایش مایع مغزی نخاعی (آزمایش LP یا (Lumbar Puncture که اصطلاحی رایج در پزشکی است، بدانید. اگر می‌خواهید در ادامه‌ی این مقاله با ما همراه شوید، می‌توانید درباره موضوعات زیر اطلاعات کسب کنید:

• آزمایش مایع نخاعی چیست و چه کاربردی دارد؟
• آزمایش مایع نخاعی چگونه برای ام اس انجام می‌شود؟
• آزمایش مایع نخاعی نوزاد با روش بزرگسالان یکسان است؟
• آزمایش مایع نخاعی چطور تفسیر می‌شود؟
• آزمایش مایع نخاعی چه خطراتی دارد؟

اما قبل از همه باید بدانیم که مایع مغزی نخاعی چیست؟

مایع مغزی نخاعی و LP چیست؟

مایع مغزی نخاعی (Cerebrospinal fluid) یک مایع شفاف و بی‌رنگ است که در بافتی که مغز و نخاع را در تمام مهره داران محصور می‌کند، دیده می‌شود. این مایع توسط سلول‌های اپاندیمی تخصصی (ependymal cells) که در شبکه مشیمیه بطن‌های مغز قرار دارند، ساخته می‌شود و در پرده‌ی عنکبوتیه (arachnoid granulations) به جریان خون بازمی‌گردد. مقدار مایع مغزی نخاعی در هر لحظه حدود ۱۲۵ میلی‌لیتر است و هر روز تقریباً ۵۰۰ میلی‌لیتر از آن تولید می‌شود. این مایع نقش یک محافظ، کوسن یا بافر را ایفا می‌کند و مغز را در داخل جمجمه از آسیب‌های مکانیکی و عفونی می‌رهاند. همچنین این مایع در تنظیم خودکار جریان خون مغزی عملکرد مهمی دارد..

آزمایش مایع نخاع برای چیست؟

یکی از دلایلی که ممکن است بخواهید آزمایش مایع نخاعی انجام دهید این است که برخی از بیماری‌های مربوط به مغز و نخاع را تشخیص دهید. آزمایش مایع نخاعی (که همچنین با نام‌های LP یا پیونکسیون کمری شناخته می‌شود) یک روش است که در آن یک سوزن از فضای بین دو مهره کمر عبور می‌کند و مقداری از مایع نخاعی را جمع‌آوری می‌کند. مایع نخاعی مایعی است که مغز و نخاع را محصور کرده و از آن‌ها محافظت می‌کند. آزمایش مایع نخاعی می‌تواند به شناسایی عفونت‌های شدید مثل مننژیت، اختلالات عصبی مانند سندرم گیلن باره و مولتیپل اسکلروزیس، خونریزی یا سرطان در مغز یا نخاع کمک کند. گاهی اوقات از سوراخ کمری برای وارد کردن داروهای بیهوشی یا شیمی‌درمانی به مایع نخاعی نیز استفاده می‌شود.

آب نخاع برای چه مواردی کشیده می‌شود؟

آزمایش مایع نخاعی می‌تواند برای اهداف مختلفی انجام شود، مانند:

• کشف عفونت، التهاب یا بیماری در مایع نخاعی
• سنجش فشار مایع نخاعی
• وارد کردن دارو‌های بیهوشی، شیمی‌درمانی یا دیگر دارو‌ها به مایع نخاعی
• وارد کردن رنگ یا ماده رادیواکتیو به مایع نخاعی برای تهیه تصاویر رادیولوژیک از جریان مایع

با استفاده از آزمایش مایع نخاعی می‌توان برخی از بیماری‌های مربوط به مغز و نخاع را شناسایی کرد، مثل:

• عفونت‌های باکتریایی، قارچی و ویروسی که مننژیت، انسفالیت یا سیفلیس ایجاد می‌کنند
• خونریزی در فضای اطراف مغز که خونریزی زیر اکنوئیدی نام دارد
• سرطان‌هایی که مغز یا نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهند
• شرایط التهابی در سیستم عصبی
• شرایط عصبی که سیستم ایمنی بدن را مختل می‌کنند
• بیماری آلزایمر و دیگر انواع زوال عقل

آزمایش مایع نخاعی چه عوارضی به همراه دارد؟

آزمایش مایع نخاعی ممکن است خطراتی را به دنبال داشته باشد، مانند: سردرد: حدود ۲۵ درصد از افرادی که آزمایش مایع نخاعی (پونکسیون کمری) انجام می‌دهند، پس از آن به خاطر نشت مایع به بافت‌های اطراف، سردرد می‌گیرند. سردرد معمولاً چند ساعت تا دو روز بعد از آزمایش شروع می‌شود و ممکن است با تهوع، استفراغ و سرگیجه همراه باشد. معمولاً سردرد زمانی که نشسته یا ایستاده هستید بیشتر می‌شود و زمانی که دراز می‌کشید کمتر می‌شود و ممکن است چند ساعت تا یک هفته یا بیشتر ادامه داشته باشد. درد یا ناراحتی کمر: ممکن است پس از آزمایش، کمرتان درد بکشد یا حساس بشود. درد ممکن است به پشت پاهاتان هم پخش شود. خون‌ریزی: خون‌ریزی ممکن است در نزدیکی محل سوراخ یا گاهی اوقات در فضای اپیدورال (epidural space) اتفاق بیفتد. فتق ساقه‌ی مغز: اگر فشار داخل جمجمه شما به خاطر تومور مغزی یا چیز دیگری زیاد باشد، ممکن است پس از برداشتن مایع نخاعی، ساقه‌ی مغز شما فشار بخورد و فتق بدهد. (Brainstem herniation) این یک عارضه‌ی خطرناک است که می‌تواند منجر به مرگ شود. برای پیشگیری از این مشکل، معمولاً قبل از آزمایش مایع نخاعی، اسکن CT یا MRI از مغز شما گرفته می‌شود تا ببینند آیا چیزی فشار داخل جمجمه شما را زیاد کرده است یا نه.

روش انجام آزمایش مایع نخاعی

آزمایش مایع نخاعی یک روش شناخته شده برای بررسی وضعیت سیستم عصبی است. این آزمایش شامل جمع‌آوری مایعی است که در فضای بین مهره‌های ستون فقرات جریان دارد. برای انجام این آزمایش، مراحل زیر را باید طی کرد:

• قبل از آزمایش

بیمار باید لباس استریلی که توسط بیمارستان فراهم می‌شود را بپوشد. بیمار می‌تواند در یکی از دو حالت زیر قرار بگیرد:

• به پهلو دراز کشیده و زانوها را به سینه خود نزدیک کند.
• نشسته و به سمت جلو خم شده.

این حالت‌ها باعث می‌شوند که کمر خم شده و فضاهای بین مهره‌ها باز شوند. این کار به تکنسین کمک می‌کند که سوزن را به راحتی وارد کند. سپس پشت بیمار با مواد ضدعفونی‌کننده مثل صابون یا ید تمیز می‌شود و با یک پارچه استریل محافظت می‌شود.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

• در هنگام انجام آزمایش مایع نخاعی

برای اینکه قسمت پایین کمر احساس درد نکند، یک داروی بی حس کننده به آن تزریق می شود. سپس یک سوزن ریز و خالی از بین دو مهره ی کمری (ناحیه ی کمر) عبور می کند و از غشای نخاعی (dura) رد شده و به کانال نخاع می رسد. ممکن است در این مرحله از عمل، فشاری در پشت احساس شود. وقتی که سوزن به جای مناسب برسد، تکنسین ممکن است از شما بخواهد که کمی حالت خود را تغییر دهید. در این صورت، اول فشار مایع مغزی نخاعی سنجیده می شود و کمی از آن بیرون آورده می شود و دوباره فشار آن اندازه گیری می شود. در آخر، سوزن بیرون کشیده می شود و محل سوراخ را با یک بانداژ می پوشانند. این روش معمولاً ۴۵ دقیقه زمان می برد. ممکن است پس از اتمام عمل، ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی شما به شما بگوید که برای مدتی دراز بکشید.

• پس از انجام آزمایش مایع نخاعی

پس از آزمایش مایع نخاعی، باید به نکات زیر توجه کنید:

• زمانی برای استراحت در نظر بگیرید.
• در روزی که آزمایش مایع نخاعی دارید، از فعالیت های سخت خودداری کنید. اگر شغل شما کار بدنی نمی خواهد، می توانید به محل کار خود برگردید.
• اگر احساس درد می کنید، از پزشک خود برای تجویز مسکن بپرسید. یک داروی بی نسخه که استامینوفن دارد می تواند سردرد یا کمردرد شما را کم کند. اگر سردرد شما زیاد شد، با پزشک خود صحبت کنید.

آزمایش مایع نخاعی نوزاد

برای بررسی مایع نخاع در نوزادان و کودکان، همان روشی که برای بزرگسالان توضیح داده شد، اجرا می‌شود. تنها تفاوت این است که قبل از شروع آزمایش، یک نفر باید کودک را در یک وضعیت ثابت در طول فرآیند نگه دارد. همچنین گاهی اوقات، ممکن است از سونوگرافی برای راهنمایی در زمان آزمایش مایع نخاع در نوزادان و کودکان استفاده شود. سونوگرافی می‌تواند جلوی ورود زیاد سوزن را بگیرد.

تفسیر آزمایش مایع مغزی نخاعی

خوب، من می‌خواهم متن شما را با عبارات دیگری ارائه دهم. برای تحلیل آزمایش ال پی، نمونه به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و مایع نخاعی از لحاظ رنگ، باکتری، سلول‌های سرطانی، خون، قند، پروتئین و برخی آزمایش‌های سرولوژیکی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. اما اگر بخواهیم جواب دقیق‌تری به این سوال بدهیم که «مایع مغزی نخاعی چطور تجزیه می‌شود؟» باید این موارد را بررسی کنیم:

1. آزمایشات مستقیم: که شامل مشاهده ماکروسکوپی (مشاهده مایع نخاعی از نظر رنگ، شفافیت و چسبندگی) و میکروسکوپی (شمارش گلبول‌های سفید و قرمز) می‌شود.
2. کشت و حساسیت: در این روش برخی از روش‌های رنگ‌آمیزی مثل رنگ‌آمیزی گرم برای یافتن اطلاعات بالینی اولیه در مورد عامل عفونی پس از کشت، انجام می‌شود.
3. تست‌های بیوشیمیایی: در این مرحله، پروتئین، قند، کلرید، لاکتات دهیدروژناز (LDH)، اسید لاکتیک (لاکتات)، گلوتامین، گلایسین، پروتئین واکنشی (CRP) و شاخص‌های توموری مانند گنادوتروپین جفتی انسان (β-HCG)، آنتی‌ژن کارسینوامبریونیک (CEA) یا آلفا فیتو پروتئین (α-fp) مورد ارزیابی قرار می‌گیرند که افزایش در سطوح هر کدام می‌تواند نشانه‌ی انتشار تومور باشد.
4. سرولوژی و سیتولوژی: یکی از مواردی که از آزمایش مایع نخاعی استفاده می‌شود، اندازه‌گیری سیفلیس پنهان است. از جمله آزمایش‌های سرولوژیکی در این زمینه شامل آزمایش واسرمن، تست بیماری‌های آمیزشی (VDRL) و تست آنتی‌بادی ترپونمی فلورسنت (FTA) است.
5. آزمایش‌های مولکولی: با برخی روش‌های تکثیر ژنوم مثل واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) ، می‌توان اطلاعات مفیدی در زمینه‌ی تشخیص عفونت‌های سیستم عصبی کسب کرد.
6. فشار: مقدار فشار ثبت شده به‌عنوان یکی از مواردی است که می‌تواند به تشخیص صحیح کمک کند.

در جدول زیر حدود نرمال موارد درج شده در آزمایش مایع نخاعی ذکر شده است:

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
Mm H-O	منفی		سرولوژی سفلیس
	فاقد سلول‌های بدخیم		سیتولوژی
	۹۰-۱۸۰		فشار
	شفاف و بی‌رنگ		رنگ
	ندارد		خون

سلول‌ها

واحد	فاقد گلبول قرمز	توضیحات	گلبول قرمز
cells/μL	۳۰-۰	نوزادان
	۲۰-۰	۱ تا ۵ سال
	۱۰-۰	۶ تا ۱۸ سال	گلبول سفید
	۵-۰	بزرگسالان

شمارش افتراقی

واحد	مقادیر نرمال	شاخص
%	۶-۰	نوتروفیل
	۸۰-۶۰	لنفوسیت
	۴۵-۱۵	مونوسیت یا ماکروفاژ

کشت و حساسیت آنتی‌بیوتیکی عدم وجود هر‌گونه ارگانیسم                                                              میزان مجاز ارگانیسم‌ها بیوشیمی

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
mg/dl	۸۰-۴۰		گلوکز
mg/dl	۷۵۰-۷۰۰		کلرید
U/mL	تا ۲		لاکتات‌دهیدروژناز (LDH)
mg/dl	۴۵-۱۵	بزرگسالان
mg/dl	تا ۷۰	سالمندان	سالمندان
mg/dl	تا ۷۰	کودکان

الکتروفورز پروتئین

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
%	۱۲-۳		گاما-گلوبولین
	وجود ندارد		باندهای الیگوکلونال
%	۸-۲		آلفا- یک گلوبولین
%	۱۲-۲		آلفا-دو گلوبولین
%	۸-۱		پره آلبومین
%	۱۸-۸		بتا-گلوبولین
%	۸۰-۵۰		آلبومین

لاکتات/گلوتامین/گلایسین

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
mg/dl	۴۰-۱۰	۰ تا ۱۰ روز
mg/dl	۳۶۰-۱۰	دو روز اول تولد	لاکتات
mg/dl	۲۵-۱۰	کودکان و بزرگسالان
mg/dl	۱۴-۶.۵	نوزادان
mg/dl	۸.۵-۵	کودکان و اطفال	گلوتامین
mg/dl	۱۵-۶	بزرگسالان
μmol/L	۱۰-۳		گلایسین
µmol/L	۳۷۵-۱۲۰	در پلاسما

• روزی که آزمایش مایع نخاعی صورت می‌گیرد، از فعالیت‌های سخت خودداری کنید. اگر شغل شما فعالیت بدنی نمی‌خواهد، می‌توانید به کار خود ادامه دهید.
• اگر دردی دارید، از پزشک خود بپرسید که داروی مسکن برای شما بنویسد. یک داروی تسکین‌دهنده‌ی آزاد حاوی استامینوفن می‌تواند سردرد یا کمردرد شما را کم کند. اگر سردرد شما زیاد شد، با پزشک خود صحبت کنید.

سوالات رایج در آزمایش مایع نخاعی

• آیا آزمایش مایع نخاعی  باعث تاخیر در سیکل پریودی بانوان می­شود ؟ طبق گزارش‌های موجود، آزمایش مایع نخاعی هیچ تأثیری روی چرخه‌ی ماهانه ندارد،.

• آزمایش مایع نخاعی چقدر هزینه بر است؟  برای برآورد هزینه‌ی آزمایش مایع نخاعی، باید به آزمایشگاهی که انتخاب کرده‌اید مراجعه کنید و میزان پوشش بیمه‌ای را بررسی کنید. چون هزینه‌ی آزمایش مایع نخاعی هر سال ممکن است تغییر کند.

• آیا آزمایش مایع نخاعی باعث تحریک ام اس می­شود ؟ هیچ منبع علمی این ادعا را نکرده است.

افسردگی چیست؟ علائم تشخیص و درمان آن

 راهنمای کامل درباره افسردگی

نگرانی‌های مالی، تنش در روابط خانوادگی و عدم برقراری ارتباط صحیح با همکاران و موارد نظیر آن باعث تغییر خلق و خوی و ایجاد غم و اندوه می‌شود. غم و اندوه و بی‌انگیزگی به انجام امور مختلف یک واکنش طبیعی است اما وقتی این علائم به مدت طولانی ادامه پیدا کند، باید علائم اختلال افسردگی به طور دقیق بررسی شود.  در این مطلب قصد داریم اطلاعات کامل و دقیقی درباره علائم و نشانه‌های افسردگی، راه‌های تشخیص و درمان آن بیان کنیم. برای کسب اطلاعات دقیق تا پایان این مطلب همراه ما باشید. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید.

سن ابتلا به نشانه های افسردگی

اختلال افسردگی محدودیت سنی ندارد و همه افراد متناسب با شرایط سختی که در زندگی تجربه می‌کنند، ممکن است درگیر افسردگی خفیف تا شدید شوند. همچنین این نکته را در نظر داشته باشید که علائم افسردگی در یک گروه سنی خاص به شکل ثابت بروز نمی‌کند و برای هر فرد متناسب با تنش‌هایی است که فرد در معرض آن قرار دارد. با اینکه اختلال افسردگی در تمام سنین بروز می‌کند، اما بیشترین شیوع افسردگی در دوران بزرگسالی است. زیرا بزرگسالان در معرض فشارها و آسیب‌های محیط کار، تنش در روابط خاانوادگی و فشارهای مالی هستند. ممکن است افسردگی به صورت تکراری و مزمن رخ دهد یا در مواقع معینی از زندگی مانند پس از تجربه رویدادهای استرس‌زا شروع شود. البته در دوران نوجوانی هم به دلیل تغییرات هورمونی، فشارهای اجتماعی و تغییرات شخصیتی احتمال بروز نشانه‌های افسردگی زیاد است. سالمندان هم به دلیل تغییر سبک زندگی، کم تحرکی و تنها ماندن درگیر افسردگی می‌شوند. در هر حال باید به این نکته دقت داشته باشید که اهمیت تشخیص به موقع و درمان مناسب افسردگی بیشتر از سن ابتلا در بهبودی فرد تاثیر دارد.

آیا کودکان هم افسرده می‌شوند؟

همانطور که پیش از این گفتیم سن عامل محدودیت کننده ابتلا به افسردگی نیست و هر کسی متناسب با شرایط زندگی ممکن است درگیر این اختلال شود. برخی از افراد گمان می‌کنند کودکان درگیر تنش و نزاع نیستند و لازم نیست بار مشکلات اقتصادی را به دوش بکشند، به همین دلیل در معرض ابتلا به افسردگی قرار ندارند. اما واقعیت این است که کودکان برای ابراز احساسات و خواسته‌های خود راه‌های مختلفی پیش می‌گیرند. با توجه به اینکه اکثر کودکان پرانرژی هستند، به طور معمول بازی‌های پر سر و صدا و شیطنت را انتخاب می‌کنند. پس بیشترین دلیل بروز اختلال افسردگی در کودکان منع آن‌ها از بازی کردن است. به طور معمول کودکانی که بیشترین فشار را از سوی والدین یا معلمان تحمل می‌کنند هم نشانه‌های اختلال افسردگی را تجربه می‌کنند. سایر عواملی که ممکن است منجر به بروز نشانه‌های افسردگی در کودکان شود شامل موارد زیر است.

• مرگ والدین یا اطرافیان
• طلاق
• مسافرت‌های طولانی یا مهاجرت
• بیماری

نشانه‌های افسردگی در کودکان ممکن است با نشانه‌های افسردگی بزرگسالان تفاوت‌هایی داشته باشد. مهم‌ترین نشانه‌های افسردگی کودکان شامل موارد زیر است.

• تغییرات روحی و رفتاری

اختلال افسردگی کودکان باعث می‌شود کودکان خشمگین و عصبانی باشند، تمرکز پایینی داشته باشند، سرخورده و بی‌اشتها شوند یا علاقه کمتری به فعالیت‌های قبلی داشته باشند.

• اختلال در خواب و تغذیه

کودکان مبتلا به افسردگی ممکن است دچار مشکلات خواب مانند بیدار شدن زود هنگام، دشواری در خوابیدن یا خواب زیاد شوند.

• تغییرات در رفتار تغذیه

برخی از کودکان درگیر افسردگی میلی به غذاخوردن ندارند یا اشتهای زیادی دارند و درگیر اضافه وزن می‌شوند.

• افکار منفی و احساسات ناراحتی

یکی دیگر از نشانه‌های اختلال افسردگی کودکان اضطراب، ناراحتی، ناامیدی و بی‌اعتمادی است که معمولا در نتیجه رفتار بزرگسالان و مراقبان است.

انواع افسردگی کدام است؟

مطابق اطلاعات راهنمای آماری تشخیصی اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5) اختلالات افسردگی چند دسته و به شرح زیر هستند.

1.    افسردگی بالینی

افسردگی بالینی Clinical Depression یک اختلال روانی است که باعث تأثیرات منفی و مداوم بر روحیه، احساسات و فعالیت‌های روزمره فرد می‌شود. این اختلال اغلب با علائم متعددی مانند کاهش انرژی، افسردگی عمیق، کاهش علاقه به انجام فعالیت‌های روزمره، اختلالات خواب و اشتها، بروز افکار منفی و احساسات بی‌ارزشی و ناامیدی همراه است. علائم افسردگی بالینی به مدت حداقل دو هفته یا بیشتر بروز می‌کند و توانایی‌های فرد را کاهش می‌دهد و موجب تغییر کیفیت زندگی می‌شود.

2.    اختلال افسردگی مداوم

افسردگی مداوم یا مزمن که با نامChronic Depressin  شناخته می‌شود، موجب بروز علائم و نشانه‌های افسردگی به مدت طولانی می‌شود. شرایط افسردگی مداوم به طور معمول بدون توقف طولانی‌مدت برای حداقل دو سال ادامه دارد و با نشانه‌های کاهش انرژی و تمایل به فعالیت کمتر، احساس خستگی مداوم، کاهش علاقه به فعالیت‌ها و سرگرمی‌های قبلی، اختلال در خواب و اشتها، کاهش تمرکز و توجه، احساس بی‌ارزشی ، افکار منفی و افکار خودکشی همراه است. افسردگی مزمن تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی و عملکرد روزمره فرد می‌گذارد و باعث می‌شود روابط شخصی، عملکرد تحصیلی یا شغلی، وضعیت جسمانی و روحی فرد تحت تاثیر قرار بگیرد.

3.    اختلال تنظیم خلقی مخرب

اختلال تنظیم خلقی مخرب یا Disruptive mood dysregulation disorder که با نام DMDD شناخته می‌شود از سن 10 سالگی در کودکان بروز می‌کند و تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. علائم این اختلال شامل خشم شدید و نامتعادل، عصبانیت زیاد، عدم تحمل ناامیدی، حالت‌های ناراحتی شدید، افزایش حساسیت و انتقادپذیری بیش از حد و عدم توانایی در کنترل و مدیریت احساسات است. افراد مبتلا به اختلال افسردگی تنظیم خلقی مخرب ممکن است برای مدت زمان طولانی در حالت ناراحتی یا خشم باقی بمانند و به سرعت بین حالت‌های مختلف خلقی جابه‌جا شوند. تنظیم خلقی مخرب هم مانند انواع دیگر افسردگی بر روابط فردی، عملکرد تحصیلی، شغلی و کیفیت زندگی فرد تاثیر می‌گذارد و حتی ممکن است با اختلالات دیگر نظیر اختلال نقص توجه یا بیش فعالی همراه شود.

4.    افسردگی پیش از قاعدگی یا PMDD

برخی از خانم‌ها سندرم پیش از قاعدگی یا PMS را با علائم و نشانه‌های اختلال نارسایی پیش از قاعدگی Premenstrual Dysphoric Disorder تجربه می‌کنند. به عبارت دیگر خانم‌ها پیش از خونریزی ماهیانه عصبانی و پرخاشگر می‌شوند، استرس و اضطراب زیادی را تجربه می‌کنند، احساس غم و ناراحتی زیادی دارند، بی‌اشتها می‌شوند یا درگیر پرخوری عصبی می‌شوند. در برخی از افراد ممکن است این علائم به قدری شدید باشد که زندگی عادی فرد مختل شود و موجب تنش و نزاع در ارتباط با اطرافیان شود.

5.    اختلال افسردگی به دلیل بیماری

اغلب شرایط خاص پزشکی باعث ایجاد تغییراتی در بدن می‌شوند و فرد را برای مدت کوتاهی درگیر علائم افسردگی می‌کند. بیماری‌های مزمن مانند سرطان، بیماری قلبی، دیابت، بیماری‌های نورولوژیک و بیماری‌های التهابی ممکن است منجر به  بروز علائم افسردگی شود. حتی برخی از اختلالات روانی مانند اختلال اضطرابی، اختلال فشار روانی، اختلال دوقطبی و اختلال وسواسی-اجباری هم ممکن است با علائم افسردگی همراه شود. در نهایت لازم است این نکته را در نظر داشته باشید که کمبود ویتامین‌ها و مواد مغذی و اختلالات هورمونی از عوامل دیگری هستند که در بروز اختلال افسردگی تاثیر دارند و روانپزشکان در درمام افسردگی به این موارد توجه دارند.

مهمترین علائم افسردگی چیست؟

برای اینکه بدانیم فردی افسرده است یا خیر باید به علائم و نشانه‌هایی که در رفتار فرد وجود دارد توجه کنیم. علائم اختلال افسردگی در برخی از افراد ضعیف و در برخی دیگر از افراد شدید و ناتوان‌کننده است. به هر حال مهم‌ترین علائم افسردگی در افراد مختلف شامل موارد زیر است.

• کاهش شور و شوق

یکی از مهم‌ترین علائم افسردگی این است که فرد تمایلی به انجام فعالیت‌های قبلی خود ندارد. به طور مثال اگر پیش از این اهل سوارکاری، مطالعه یا موسیقی بوده، در حال حاضر شور و شوقی برای انجام این فعالیت‌ها ندارد.

• کاهش انرژی و خستگی

یکی دیگر از نشانه‌های افسردگی این است که فرد همواره احساس خستگی مداوم دارد و نمی‌تواند برای فعالیت‌های روزمره تلاش کند و اغلب اوقات را به بطالت می‌گذراند.

• اختلالات خواب

شایع‌ترین علامت اختلال افسردگی مشکلات در خواب است. این افراد نشانه‌های مختلفی را تجربه می‌کنند، به طور مثال ممکن است خیلی زود بیدار شوند و دیر به خواب بروند یا اینکه برعکس ساعات طولانی خواب باشند و خواب سنگین و بی‌حرکتی داشته باشند.

• تغییرات در اشتها

کاهش یا افزایش شدید در اشتها که با علائم تغییر وزن همراه است، از نشانه‌های دیگر اختلال افسردگی است.

• مشکلات تمرکز و توجه

کاهش تمرکز از نشانه‌های دیگر اختلال افسردگی است که باعث می‌شود عملکرد تحصیلی و شغلی فرد تحت تاثیر قرار بگیرد.

• احساس گناهکاری و بی‌ارزشی

کسانی که درگیر افسردگی می‌شوند احساس بی‌ارزشی، خطاکاری و خودانتقادی شدید دارند و ممکن است بدون دلیل خاصی احساس کنند بی‌ارزش هستند یا حضور آن‌ها برای دیگران فایده‌ای ندارد. در واقع این احستسات باعث می‌شود این افراد همواره خود را سرزنش کنند. البته باید دقت داشته باشید این علائم فقط یک چارچوب برای تشخیص اختلال افسردگی است. یعنی در صورتی که 1 یا 2 مورد از این علائم را تجربه می‌کنید، نباید به خود یا اطرافیانتان برچسب بزنید.  بلکه این موارد تنها نشانه خطر و تذکرهای جدی هستند که با مشاهده آن‌ها باید به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید تا دلیل بروز این علائم به طور دقیق مورد بررسی قرار بگیرد.   بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟

نشانه‌های افسردگی شدید چیست؟

در مواردی که فرد درگیر اختلال افسردگی شدید شود، نشانه‌ها با شدت بیشتری بروز می‌کنند، همچنین فرد احساس درماندگی و پوچی بیشتری می‌کند. افکار منفی و پیش‌بینی‌های تاریک درباره آینده، احساس ناامیدی از زندگی و اقدام برای خودکشی از بارزترین علائم اختلال افسردگی شدید هستند. افرادی که درگیر افسردگی شدید می‌شود میل جنسی بسیار ضعیفی دارند و تمایلی به برقراری رابطه جنسی ندارند. در نهایت باید به این نکته اشاره کنیم که اغلب مبتلایان به افسردگی شدید بی‌قرار و پریشان هستند، طوری که با تکان دادن دست یا پا می‌خواهند خشم و اندوه خود را ابراز کنند.

آیا افسردگی همان ناراحتی و اندوه است؟

یکی از سوالات متداول اغلب افراد درگیر غم و اندوه این است که آیا ناراحتی که همه ما در طول شبانه روز تجربه می‌کنیم همان افسردگی است. به عبارت دیگر چگونه می‌توانیم نشانه‌های افسردگی را از نشانه‌های ناراحتی و اندوه تشخیص دهیم. بهتر است بدانید اندوه و ناراحتی پاسخ‌های طبیعی به فقدان و غمی است که در طول زندگی تجربه می‌کنیم. اغلب افرادی که درگیر این حالت هستند به راحتی نمی‌خندند، از حضور در جمع استقبال نمی‌کنند و سعی می‌کنند تنها باشند یا اینکه دنبال معنای جدیدی در زندگی می‌گردند. بنابراین این حالت اجتناب‌ناپذیر است و هر فردی در زندگی ممکن است بارها و بارها با این حالت مواجه شود. اگرچه اختلال افسردگی همراه با احساس ناراحتی و اندوه است، اما یک وضعیت روانی خاص با پیچیدگی‌های بیشتر از غم و اندوه است. به عبارت دیگر افسردگی با احساس ناراحتی، بی‌ارزشی، ناامیدی و افسردگی شدید و طولانی همراه است. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است انگیزه و انرژی خود را از دست دهند و به سختی توانایی انجام فعالیت‌های روزمره را داشته باشند. همچنین این افراد ممکن است با مشکلات خواب، تغییرات در اشتها، کاهش تمرکز و توجه، خودانتقادی شدید و افکار منفی مواجه شوند. بنابراین، می‌توان گفت که افسردگی یک وضعیت روانی شدیدتر از ناراحتی و اندوه معمولی است. در صورت تجربه این علائم به طور مداوم و تأثیر منفی بر زندگی روزمره بهتر است با یک روانشناس یا روانپزشک باتجریه ملاقات کنید.

مدت زمان دوره­‌های افسردگی چقدر است؟

مدت زمان دوره‌های افسردگی متفاوت است و به عوامل مختلفی بستگی دارد. اما آنچه مسلم است اغلب افراد مبتلا به افسردگی دوره‌های عود را تجربه می‌کنند. اغلب موارد افسردگی ممکن است به صورت تکرارشونده و مزمن بروز پیدا کند که در این صورت ممکن است به عنوان افسردگی مزمن شناخته می‌شود. البته در برخی از افراد هم دوره‌های اختلال افسردگی کوتاه و گذرا بروز پیدا می‌کند. بنابراین دوره‌های افسردگی  مدت زمان ثابتی ندارد و ممکن است بین چند هفته تا چند ماه یا حتی چند سال بروز کند.. البته برخی از افراد هم فقط یکبار افسردگی را تجربه کنند و بعد از آن به حالت طبیعی خود بازمی‌گردند. تنها نکته مهمی که در دوره‌های زمانی افسردگی لازم است بدانید این است که هر چقدر زودتر برای درمان اقدام کنید، احتمال بهبودی افزایش پیدا می‌کند و می‌توانید از عود مجدد دوره‌های افسردگی پیشگیری کنید. درمان افسردگی چگونه انجام می‌شود؟ خوشبختانه افسردگی از اختلالات روانی است که گزینه‌های متعددی برای درمان آن وجود دارد. موارد زیر مهم‌ترین شیوه‌های درمان افسردگی است.

درمان دارویی اختلال افسردگی

یکی از شیوه‌های اثربخش برای درمان افسردگی، درمان دارویی است. روانپزشکان با توجه به شرایط بیمار یعنی شدت علائم و نوع بیماری، شرایط سنی و بیماری‌های جسمی از دارو برای درمان اختلال افسردگی استفاده می‌کنند. داروهای ضد افسردگی موجب ترشح پیام‌رسان‌های عصبی نظیر نوراپی نفرین، دوپامین و سروتونین می‌شوند. البته باید به این نکته دقت داشته باشید که داروهای ضد افسردگی در کنار خواص دارویی متعددی که دارند موجب بروز عوارض هم می‌شوند. عوارض احتمالی مصرف دارو در همه افراد یکسان نیست. حتی شدت بروز عوارض جانبی هم در افراد مختلف متفاوت است. درمان دارویی افسردگی به عنوان بخشی از درمان کلی افسردگی یا به عنوان درمان تکمیلی در کنار روش‌های درمانی دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. داروهای ضد افسردگی شامل موارد زیر است.

• مهارکننده‌های بازجذب سروتونینSSRIs

این داروها شامل شامل فلوئوکستین، سرترالین، اسکیتالوپرام و پاروکستین است.

• مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین SNRIs

این داروها شامل دسته شامل ونلافاکسین، دولوکستین،  دسومیپرامین است.

• آنتیدپرسانت‌ها

این دسته داروی ضد افسردگی شامل میترازاپین، بوپروپیون است.

• آنتی‌اکسیدان‌ها

برخی از آنتی‌اکسیدان‌ها نظیر سام‌اِی (S-Adenosyl methionine) هم برای برخی از بیماران به عنوان درمان مکمل در افسردگی استفاده می‌شوند. نکته مهمی که درباره درمان دارویی اختلال افسردگی باید بدانید این است که هر فرد و هر موقعیت درمانی ممکن است نیازهای خاص خود را داشته باشد و ممکن است داروی مناسب برای یک فرد، برای دیگری مناسب نباشد. بنابراین تشخیص و تجویز داروها باید توسط یک پزشک متخصص صورت گیرد. همچنین، درمان دارویی اغلب با درمان‌های روان‌درمانی مثل روان‌درمانی گفتگویی یا روش‌های تغییر سبک زندگی ترکیب می‌شود تا بهبودی بهتر و پایدارتر حاصل شود.

درمان افسردگی با رواندرمانی

رواندرمانی از شیوه‌های اثربخش برای بهبود علائم افسردگی و برگرداندن فرد به زندگی عادی است. هدف اصلی از روان‌درمانی درمان و کاهش علائم افسردگی، بهبود عملکرد روزمره و ارتقای کیفیت زندگی فرد مبتلا است. در این شیوه درمان، رواندرمانگر با بیمار در یک محیط و فضای درمان امن صحبت می‌کند تا بیمار قادر باشد احساسات و رفتارهای ناسالم خود را بشناسد و بتواند آن‌ها را کنترل کند. در رواندرمانی تمرکز درمانگر و بیمار بر توانایی آگاهی و قبول کردن تجربیات فعلی بدون سرزنش و داوری است. همچنین درمانگر روابط خانوادگی فرد را بررسی می‌کند تا با تغییر الگوهای روانی وضعیت روانی فرد بهبود پیدا کند.

درمان سریع افسردگی در چه مواردی انجام می‌شود؟

درمان سریع افسردگی فقط برای افرادی که درگیر افسردگی شدید هستند ضرورت دارد. زیرا افسردگی‌های خفیف با تغییر سبک زندگی و افسردگی‌های متوسط با رواندرمانی و استفاده از دارو تحت کنترل قرار می‌گیرند. اما در افسردگی شدید که فرد به درمان مقاومت می‌کند، بهتر است هر چه سریع‌تر بیمار بستری شود تا اقدامات درمانی مورد نیاز انجام شود.

درمان افسردگی در خانه

یکی از مهم‌ترین بخش‌های درمان افسردگی، تغییر سبک زندگی است. مهم‌ترین اقدامات برای تغییر سبک زندگی و بهبود اختلال افسردگی شامل موارد زیر است.

• مراقبت از خود

یکی از مهم‌ترین اقداماتی که برای درمان اختلال افسردگی در خانه باید انجام دهید، مراقبت از خود است. فرد افسرده برای مراقبت از خود لازم است خواب کافی، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظمی داشته باشد و به خود فرصت بدهد تا بتواند باز هم از فعالیت‌های روزمره لذت ببرد. انجام فعالیت‌های ورزشی و فیزیکی سطح اندوفین را افزایش می‌دهد و موجب ایجاد احساس خوشایندی می‌شوند.  هیچ محدودیتی برای انتخاب ورزش وجود ندارد؛ فرد می‌تواند بین ورزش‌های پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، یوگا، تنیس و … فعالیت ورزشی مورد نظر خود را انتخاب کند.

• حفظ روتین روزانه

یکی از مهم‌ترین کارهایی که برای درمان افسردگی در خانه باید انجام دهید این است که روتین روزانه و منظمی داشته باشید که به تمرین ورزشی، مطالعه، فعالیت اجتماعی و استراحت بپردازید. قطعا نامتوازن بودن یا حدف هر کدام از این فعالیت‌ها برای مدت طولانی عملکرد شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود کیفیت زندگی شما از بین برود. مدیریت استرس روش‌های مدیریت استرس مانند تمرین تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا و تکنیک‌های آرامش بدن تا حد زیادی در درمان اختلال افسردگی در خانه تاثیر دارند و باعث می‌شوند بیمار بتواند استرس خود را کنترل کند.

• ارتباطات اجتماعی و مشارکت در فعالیت‌های گروهی

حفظ ارتباطات اجتماعی و دیدار با خانواده و دوستان روحیه فرد افسرده را بهتر می‌کند و باعث می‌شود بتواند از حمایت دیگران استفاده کند. فردی که درگیر اختلال افسردگی است باید در فعالیت‌هایی شرکت کند که موجب شادی و خوشحالی او شوند. به طور مثال فعالیت‌های خلاقانه مانند نقاشی، نوشتن، نواختن موسیقی یا هرگونه فعالیتی که خلاقیت شما را به چالش بکشد افسردگی را کاهش می‌دهد.

• استفاده از روش‌های مثبت‌نگری

فردی که درگیر اختلال افسردگی است، باید سعی کند تمرکز خود را بر روی ایده‌ها و افکار مثبت بگذارد. انجام تمرین تفکر مثبت، شکرگزاری روزانه، نوشتن در دفتر خاطرات و تماشای فیلم‌ها و کتاب‌های تا حد زیادی در بهبود روحیه فرد افسرده تاثیر دارد. تست‌های افسردگی کدامند؟ با اینکه بررسی علائم و نشانه‌ها راه تشخیص افسردگی است، اما روانپزشکان می‌‌توانند از تست‌های تشخیصی افسردگی هم برای ارزیابی وضعیت بیمار استفاده کنند. پزشک از بیمار می‌خواهد به سوالات پرسشنامه با دقت پاسخ دهد. اغلب سوالات این تست‌ها درباره این است که بیمار طی چند هفته یا چند ماه گذشته احساساتی نظیر افسردگی، سرخوردگی، ناامیدی را تجربه کرده است یا خیر. همچنین سوالاتی درباره نحوه انجام فعالیت‌های شغلی و ارتباطات فرد در پرسشنامه گنجانده شده تا پزشک بتواند ارزیابی دقیقی از وضعیت روحی و روانی فرد داشته باشد. مزیت استفاده از تست روانشناسی این است که با استفاده از این تست، شدت و نوع علائم به طور دقیق ارزیابی می‌شود. پرکاربردترین تست‌های افسردگی شامل موارد زیر است.

• تست افسردگی بک
• تست افسردگی هامیلتون
• تست افسردگی زون

جمع بندی

اختلال افسردگی از شایع‌ترین مشکلات روحی و روانی است که بدون محدودیت سنی و جنسی همه افراد را درگیر می‌کند. این اختلال با غم و اندوه همراه است و انگیزه و شوق فرد را برای انجام فعالیت‌های عادی و روزمره کاهش می‌دهد و باعث کاهش کیفیت زندگی می‌شود.  برای اینکه علائم شدید نشود و درمان سخت‌تر نشود، لازم است فردی که درگیر علائم افسردگی است، هر چه زودتر به روانپزشک مراجعه کند و تحت درمان قرار بگیرد. در این مطلب سعی کردیم اطلاعات کامل و دقیقی درباره علائم و نشانه‌های اختلال افسردگی در اختیار شما قرار دهیم و شما را با شیوه‌های تشخیص و درمان آن آشنا کنیم. امیدواریم این اطلاعات برای شما سودمند باشد.

اضطراب چیست ؟ چگونه درمان میشود ؟ علائم و روش های تشخیص

اضطراب یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی است و ممکن است به نقطه‌ای برسد که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. تشخیص زودهنگام به کمک افراد می‌آید تا به شناخت دقیق‌تری از خود دست پیدا کنند و درمان سریع‌تر و مؤثرتری داشته باشند. افرادی که با این اختلال مواجه هستند، ممکن است با مشکلات خواب، نگرانی‌های مداوم و تأثیرات منفی بر روی روابط اجتماعی مواجه شوند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید. از این رو درمان اضطراب بسیار مهم است. از طریق مشاوره روانشناسی یا روان‌پزشکی، افراد می‌توانند استراتژی‌ها و راهکارهای مؤثر مدیریت این اختلال را یاد بگیرند. همچنین، تغییر در سبک زندگی، ورزش و تمرینات ذهنی نیز می‌توانند بهبود وضعیت زندگی و سلامت روان افراد را تضمین کنند. به‌طور کلی، اهمیت تشخیص و درمان اضطراب در این است که به افراد کمک می‌کند تا زندگی باکیفیت‌تری را تجربه کرده و با مشکلات روانی خود، بهتر مقابله کنند.

اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب یک شرایط روانی است که با تجربه‌های ناخوشایند و هیجانات مثبت و منفی شدید از نوع ترس، ناراحتی، نگرانی و استرس همراه است. این اختلال می‌تواند به‌صورت مداوم بر زندگی روزمره فرد تأثیرگذار باشد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از رویدادهای آینده ترسیده و به شدت نگران باشند، حتی اگر خطر واقعی و مشخصی وجود نداشته باشد. این اختلال شامل چندین نوع مختلف می‌شود، از جمله اختلال اضطراب عمومی، اختلال ترس اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری، اختلال پانیک و …. هرکدام از این اختلالات خصوصیات و علائم خود را دارند و تأثیرات مختلفی بر روی زندگی روزمره افراد می‌گذارند. تشخیص اختلال اضطراب توسط افراد متخصص در زمینه روانشناسی یا پزشکی انجام می‌شود و درمان آن ممکن است شامل مشاوره روانشناسی، درمان دارویی یا ترکیبی از این روش‌ها باشد. اهمیت تشخیص و درمان این اختلال در بهبود کیفیت زندگی افراد و مدیریت بهتر احساسات آن‌ها بسیار حائز اهمیت است، چرا که سطح بالای اضطراب می‌تواند بر تمرکز، خواب و انجام کارهای روزمره زندگی تأثیر عمیق و غیرقابل کنترلی بگذارد. اضطراب یکی از شایع‌ترین حالات هیجانی است و به‌عنوان یک زیرمجموعه از اختلالات روانی محسوب می‌شود. تجربه اندکی استرس و نگرانی در مواقع استرس‌زا به‌صورت طبیعی و معمولی برای همه افراد اتفاق می‌افتد؛ اما اگر این حالت هیجانی به‌صورت مداوم و ناسازگار با شرایط زندگی باشد، نشانه اختلال روانی است و باید درمان شود.

علت اضطراب چیست؟

علت اضطراب به‌صورت دقیق هنوز مشخص نشده است؛ اما تحقیقات نشان می‌دهد که برخی عوامل می‌توانند در بروز حالات هیجانی شدید تأثیرگذار باشند. علت این حالت هیجانی شدید یک مسئله پیچیده است و به عوامل مختلفی برمی‌گردد. این اختلال می‌تواند نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیک، محیطی، فردی و شخصیتی باشد که باهم تعامل دارند. در زیر به برخی از عوامل مهم می‌پردازیم:

• عوامل ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی می‌تواند نشان‌دهنده نقش ژنتیک در انتقال این اختلال باشد. وجود سابقه در خانواده می‌تواند احتمال ابتلا به این اختلال را بیشتر کند.

• عوامل محیطی: رویدادها و شرایط محیطی می‌توانند نقش مهمی در ایجاد یا تشدید این حالت ایفا کنند. مثلاً تجربه رویدادهای استرس‌زا، فشارهای اجتماعی یا مشکلات اقتصادی می‌توانند عوامل محیطی باشند که اضطراب را افزایش دهند.
• عوامل شخصیتی و فردی: ویژگی‌های شخصیتی مانند نگرش‌ها، سبک زندگی و توانایی مدیریت استرس نیز می‌تواند در ایجاد یا مهار این اختلال تأثیرگذار باشد.
• ترکیب علائم فیزیولوژیکی: تغییرات در سطح مواد شیمیایی مغز، به‌ویژه نوروترانسمیترها، نقش مهمی در ایجاد استرس و نگرانی دارند.
• سابقه بیماری‌های روانی دیگر: افرادی که با بیماری‌های روانی دیگر مانند افسردگی یا اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) مواجه بوده‌اند، بیشتر در خطر ابتلا به این حالت قرار دارند.
• حوادث تهدیدکننده زندگی: تجربه حوادث تهدیدکننده زندگی مانند حوادث خطرناک یا واقعه‌های تراژیک می‌تواند عامل بروز اضطراب باشد.
• بیماری‌های زمینه‌ای مانند تیروئید: برخی از بیماری‌های جسمی مانند مشکلات تیروئید می‌توانند اضطراب را تحریک کنند.
• موقعیت‌های خاص مانند بارداری و زایمان: تغییرات هورمونی در دوران بارداری و زایمان ممکن است در بروز و تشدید اضطراب مؤثر باشد.
• مصرف مواد مخدر، الکل و ترک یک‌باره آن‌ها: مصرف مواد مخدر یا الکل و ترک یک‌باره آن‌ها می‌تواند این حالت را تشدید کند.
• سوء‌استفاده‌های جسمی، فیزیکی، کلامی یا جنسی: تجربه سوءاستفاده و آسیب‌های جسمی یا روانی ممکن است عامل بروز این پدیده روانی باشد.
• تیپ شخصیتی خاص: افراد دارای تیپ شخصیتی خاص مانند کمال‌گرا، وابسته یا عزت‌نفس پایین ممکن است بیشتر از سایرین در خطر باشند.

تعداد زیادی از افراد ممکن است ترکیب مختلفی از این عوامل را تجربه کنند. مهم است که در تشخیص و درمان این حالت، به این تنوع عوامل توجه شود و به‌صورت شخصی‌سازی و تخصصی، راه‌حل‌های متناسبی با شرایط افراد مختلف، برای درمان انتخاب شود.

علائم اضطراب چیست

در حالت کلی می‌توان گفت که نشانه‌های افراد پس از ابتلا به این حالت هیجان شدید، کاملاً متفاوت است و به شرایط و خود شخص بستگی دارد. با ذکر این نکته که اصلی‌ترین و شایع‌ترین علامت حالت هیجانی شدید، عدم توانایی فرد در کنترل ترس و نگرانی است، به ذکر دسته‌های مختلف علائم اضطراب می‌پردازیم. علائم اضطراب می‌تواند به دسته‌های مختلفی تقسیم شود. در زیر علائم روانی و فیزیکی این اختلال دسته‌بندی شده‌اند: نشانه‌های روانی:

• دلهره: احساس عدم ثبات و ناآرامی ذهنی.
• سرگیجه: احساس چرخش سر یا ناپایداری و عدم تعادل.
• احساس ترس: ترس ناشی از مواجهه با موقعیت‌های ناخوشایند.
• تحریک‌پذیری: افزایش حساسیت به محیط اطراف و واکنش زیاد به محرک‌ها.
• عدم تمرکز کافی: دشواری در تمرکز، به‌خصوص تمرکز بر روی وظایف.
• احساس جدایی از دنیای اطراف: احساس عدم ارتباط با محیط و افراد اطراف.

نشانه‌های فیزیکی:

• بی‌قراری: احساس بی‌قراری و عدم آرامش.
• سبکی سر: احساس سبکی، سرزندگی و بی‌خیالی.
• حالت تهوع: احساس تهوع و ناخوشی در معده.
• تعریق شدید: افزایش تعریق به‌صورت ناگهانی.
• تکرر ادرار.
• وحشت‌زدگی: احساس وحشت و ترس بیش‌ازحد، حتی از چیزهایی که وجود ندارند و اتفاق نخواهند افتاد.
• مشکلات خواب: دشواری در خوابیدن، چرخه خواب ناسالم و ناکافی یا خواب ناآرام و غیرعمیق.
• بالا رفتن ضربان قلب: افزایش ضربان قلب به‌طور ملموس و بی‌دلیل.

• تنفس سریع و پی‌درپی، تنفس سریع و ناپایدار.
• پاهای لرزان و احساس سوزن سوزن شدن دست و پا: تکانه و لرزش در بدن، به‌ویژه دست و پاها.

این علائم ممکن است به‌صورت هم‌زمان یا جداگانه ظاهر شوند و بر اساس شدت و مدت زمان تجربه، نیاز به تشخیص و درمان حرفه‌ای دارند.

آیا منظور از اضطراب همان اختلالات اضطرابی است؟

حالات هیجانی شدید همیشه به معنای اختلالات اضطرابی نیست. این دو مفهوم متفاوت هستند؛ اما ممکن است با یکدیگر ارتباط داشته باشند. حالات هیجانی شدید ممکن است در واکنش به شرایط خاص مانند مواجهه با یک وضعیت ترسناک رخ دهد و از نظر علمی یک واکنش طبیعی به تنش‌ها باشد. از سوی دیگر، اختلالات اضطرابی به وضعیت‌هایی اشاره دارند که از حد معمول فراتر رفته و به‌عنوان یک اختلال روانی شناخته می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلالات ترس‌ها و نگرانی‌های مداوم دارند که به‌شدت زندگی روزمره و کیفیت فعالیت‌های روزانه آن‌ها را متأثر می‌کند.

انواع اضطراب

انواع اختلالات اضطرابی می‌توانند شامل اختلال فراگیر، اختلال اجتماعی، اختلال هراس، آگورافوبیا، فوبیای خاص، اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و … باشند.

• اختلال پانیک (وحشت‌زدگی): حملات ناگهانی از وحشت و نگرانی، همراه با علائم فیزیکی مانند تپش قلب، تنگی نفس، عرق‌زدگی و لرزش. افراد مبتلا به این اختلال دوره‌های شدید ناگهانی ترس را تجربه می‌کنند و از موقعیت‌هایی که ممکن است حملات پانیک رخ دهد، اجتناب می‌کنند. درمان: درمان شناختی-رفتاری (CBT)، داروهای ضد اضطراب.
• آگورافوبی (بازارهراسی): ترس از مکان‌ها یا موقعیت‌های خاص که فرار از آن‌ها مشکل است. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• فوبی‌های خاص (ترس‌های مرضی): ترس ناهنجار از اشیاء یا موقعیت‌های خاص مثل حشرات، ارتفاعات یا خون. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• اختلال اضطراب اجتماعی: ترس از مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی و ترس از نقد و رفتارهای دیگران. در این اختلال، افراد از ترس از خجالت یا طرد شدن از موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی اجتناب می‌کنند. درمان: CBT، مهارت‌های اجتماعی.
• اختلال وسواس فکری-عملی: افکار مکرر و ناخواسته همراه با عملکرد تکراری برای کاهش اضطراب. درمان: CBT، دارودرمانی.
• لالی انتخابی: ناتوانی در بیان افکار و نظرات خود به‌دلیل ترس از انتقاد، تمسخر، مخالفت یا نقد. درمان: CBT، مهارت‌های ارتباطی.
• اختلال اضطراب جدایی: ترس از جداشدن از افراد نزدیک. درمان: CBT، تکنیک‌های تقویت اعتمادبه‌نفس.
• اختلال اضطراب پس از سانحه: احساس ترس و ناراحتی پس از تجربه سانحه یا واقعه تراژیک. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که احساس ترس پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا زندگی از بین نمی‌رود و شامل خاطرات ناراحت‌کننده، کابوس و مشکلات خواب است. درمان: CBT، درمان دارویی.
• اختلال اضطراب بیماری: اضطراب مرتبط با بیماری یا علائم جسمی. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری، مدیریت استرس.
• اختلال اضطراب فراگیر: این اختلال با نگرانی بیش از حد در مورد مسائل روزمره مانند سلامتی، کار یا امور مالی همراه است. افراد ممکن است این نگرانی را به‌صورت غیرقابل کنترل و مزاحم برای زندگی روزمره خود تجربه کنند. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری.
• اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): افکار و تکانه‌های ناخواسته باعث ایجاد رفتارهای تکراری و روتین به‌عنوان راهی برای مقابله با اضطراب می‌شود.

تشخیص و مدیریت این اختلالات معمولاً به مشاوره روانشناسی نیاز دارد و فرد باید تحت نظارت پزشک متخصص قرار بگیرد.

تأثیرات اضطراب بر بدن

اضطراب تأثیرات قابل توجهی بر بدن افراد دارد و می‌تواند به‌عنوان یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی در نظر گرفته شود. این تأثیرات ممکن است به‌صورت فیزیکی و روانی ظاهر شوند. در زیر به برخی از تأثیرات این اختلال بر بدن اشاره می‌شود:

• تأثیرات فیزیولوژیک: این حالت می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی از جمله افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، تغییرات در تنفس و افزایش ترشح آدرنالین در بدن شود. این تغییرات از فعال‌شدن سیستم استرس بدن خبر می‌دهند.
• تأثیرات عضلاتی: افراد ممکن است در شرایط استرسی به‌شدت عضلات خود را فشار دهند که می‌تواند به درد و سفتی عضلات منجر شود. این وضعیت درواقع واکنش فیزیکی بدن به استرس و تنش‌ها است.
• تأثیرات بر سیستم گوارشی: این حالت می‌تواند باعث تغییراتی در سیستم گوارشی از جمله مشکلات معده، رفلاکس معده، درد شکمی، اسهال یا یبوست شود. برخی از افراد ممکن است در شرایط استرس‌زا با کاهش یا افزایش اشتها روبرو شوند.
• تأثیرات روانی: افراد مبتلا به این اختلال ممکن است با مشکلات روانی از جمله مشکلات خواب، افکار منفی و اضطراب روانی روبرو شوند که می‌تواند بر عملکرد روانی و عاطفی تأثیر بگذارد.
• سیستم عصبی: اضطراب با ترشح هورمون استرس در بدن همراه است که منجر به فعال‌سازی سیستم عصبی اتونوم می‌شود. این فعال‌سازی ممکن است باعث افزایش ضربان قلب، تنفس سریع‌تر، تعریق شدید و سایر علائم فیزیولوژیکی شود.
• سیستم قلب و عروق: افراد مبتلا به این پدیده روانی اغلب تغییراتی در فشار خون، افزایش تپش قلب و درد در قفسه سینه تجربه می‌کنند. این تغییرات می‌توانند افراد را در معرض خطر بیماری‌های قلبی قرار دهند. از این رو، درمان این اختلال از اهمیت بسیار بالایی در زندگی حال و آینده افراد برخوردار است.
• سیستم ایمنی بدن: تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به این اختلال، سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند. این موضوع می‌تواند آن‌ها را در معرض درگیرشدن بیشتر با عفونت‌ها، التهابات و بیماری‌های مزمن قرار دهد. این افراد سریع‌تر از افراد سالم سرما می‌خورند، کندتر بهبود پیدا کرده و دوران ریکاوری و نقاهت طولانی را تجربه می‌کنند.

تشخیص و مدیریت اضطراب می‌تواند به بهبود علائم فیزیکی و روانی افراد کمک کند. کمک گرفتن از مشاوره روانشناسی یا قرار گرفتن تحت نظارت پزشک متخصص و طی کردن یک روند درمانی متناسب با شرایط بدنی و روانی فرد، می‌تواند گامی مؤثر در این راستا باشد.   بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟

مدیریت استرس و اضطراب

استرس و نگرانی بخش طبیعی از زندگی انسان هستند؛ اما با مدیریت مناسب می‌توانیم تأثیرات منفی آن‌ها را کاهش دهیم. در زیر تعدادی از راهکارها و تکنیک‌های مؤثر برای مدیریت استرس و اضطراب آورده شده است:

• با این واقعیت کنار بیایید؛ کنترل همه امور در دست شما نیست! قبول کنید که برخی از مسائل خارج از دسترس و کنترل شما هستند. پذیرفتن این حقیقت به شما کمک می‌کند تا به‌راحتی با وضعیت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی روبرو شوید.

• تکنیک‌های آرام‌سازی را فرا بگیرید: از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا و گوش دادن به موسیقی آرام بهره ببرید. این تکنیک‌ها به شما کمک می‌کنند آرامش و تمرکز را به زندگی خود برگردانید.
• ورزش کنید: فعالیت‌های ورزشی مثل پیاده‌روی یا ورزش‌های هوازی می‌توانند به خارج کردن انرژی‌های منفی و افزایش سطح اندوفین در بدن کمک کنند.
• زمان خود را مدیریت کنید: برنامه‌ریزی منظم و مدیریت زمان می‌تواند احساس کنترل و امنیت را افزایش دهد و از احتمال ایجاد استرس بکاهد.
• از مکمل‌های دارویی استفاده کنید: در موارد لزوم، مشورت با پزشک و استفاده از مکمل‌های دارویی مفید خواهد بود.
• میزان کافئین مصرفی خود را کم کنید: مصرف کافئین را کاهش دهید تا اثرات محرک آن بر روی استرس کاهش یابد.
• در مورد نگرانی‌های خود بنویسید: نوشتن در مورد مسائلی که شما را نگران کرده، می‌تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را درک کرده و مدیریت کنید.
• تنفس عمیق را به یاد نبرید: تمرین تنفس عمیق می‌تواند به شما کمک کند در هنگام استرس، آرامش خود را حفظ کرده و تمرکز خود را بهبود ببخشید.
• با درمانگر خود در ارتباط باشید: در صورت نیاز، با یک متخصص ارتباط برقرار کنید تا در مدیریت استرس و نگرانی‌ها به شما کمک کند.
• نه گفتن را تمرین کنید: بیاموزید که به‌درستی و در مواقع لازم، نه بگویید و حد و مرزهای خود را تعیین کنید. این کار می‌تواند بار زیادی را از روی شانه‌های شما برداشته و کیفیت زندگی‌تان را به‌طور ملموسی بالاتر ببرد.
• تغذیه سالم و خواب کافی را حفظ کنید: تغذیه مناسب و خواب کافی به بهبود فیزیکی و روحی کمک کرده و در مقابل استرس مقاومت بیشتری ایجاد می‌کند.
• با خانواده و دوستان در ارتباط باشید: ارتباطات اجتماعی قوی می‌تواند حمایت روحی لازم را برای شما فراهم کند. با خانواده و دوستان خود در ارتباط بوده و احساسات خود را به آن‌ها بگویید.
• زمانی را به تفریح و استراحت اختصاص دهید: وقتی زمانی برای استراحت دارید، از آن بهره ببرید. زیاد از حد درگیر کارها نشوید و زمانی را برای تفریح و لذت بردن از زندگی اختصاص دهید.
• برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی را وارد زندگی خود کنید: با برنامه‌ریزی مؤثر و تعیین اولویت‌ها، احتمال بروز استرس از دست رفتن وقت و انرژی در مسائل غیرضروری کاهش می‌یابد.

آیا اضطراب را می‌توان درمان کرد؟

بله، این اختلال قابل درمان است و تعدادی از روش‌ها و تدابیر مختلف برای مدیریت و درمان آن وجود دارد. توصیه می‌شود که برای انتخاب نوع درمان، با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید. درمان اضطراب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• روان‌درمانی: درمان شناختی-رفتاری (CBT): این روش به تغییر الگوهای تفکر و رفتارهای منفی کمک می‌کند و مهارت‌های مدیریت استرس و هیجان را به افراد می‌آموزد.
• رفتاردرمانی مبتنی بر حساسیت‌زدایی: در این روش، حساسیت فرد به مواردی که استرس و نگرانی‌های وی را افزایش می‌دهند، با روش‌های کارآمد و اثبات‌شده، کاهش داده می‌شود.
• دارو درمانی: داروهای ضد اضطراب مثل بنزودیازپین‌ها (مانند زاناکس، لورازپام و دیازپام) می‌توانند در کاهش علائم استرس به افراد کمک کنند.
• تکنیک‌های آرامش: انجام فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی، یوگا و پرداختن به کارهای مورد علاقه از جمله روش‌های مدیریت و درمان استرس است.
• تغییر سبک زندگی: توجه به عوامل مثبت سبک زندگی مانند خواب کافی، کاهش مصرف کافئین، انجام فعالیت بدنی منظم، رعایت رژیم غذای سالم و ترک سیگار و الکل نیز در مدیریت و درمان استرس به کمک افراد می‌آید.

• مشاوره خانواده: در برخی موارد، مشاوره خانواده ممکن است به بهبود روابط و کاهش فشارهای اجتماعی کمک کند.

هر فرد ممکن است پاسخ متفاوت و خاصی به یک یا ترکیبی از این روش‌ها داشته باشد. مهم است که هر روش درمانی با توجه به نیازها و شرایط شما و همچنین تحت نظر مستقیم یک پزشک متخصص تعیین شود.

راهکارهای درمان اضطراب

درمان این اختلالات به‌شدت به نوع و میزان علائم هر فرد وابسته است. در زیر توضیح مختصری از چند روش درمان اضطراب آورده شده است:

درمان قطعی اضطراب

• دارو درمانی: در صورتی که شدت استرس و علائم فرد بسیار بالا باشد، پزشک ممکن است استفاده از داروهای مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI) یا داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین‌ها) را در دستور کار قرار دهد. این داروها معمولاً به‌صورت موقت مصرف شده و تحت نظر پزشک تجویز می‌شوند.

درمان اضطراب عصبی

• درمان شناختی رفتاری: این روش به بررسی تأثیر افکار و رفتارهای فرد بر احساسات متمرکز است. با شناسایی و تغییر الگوهای رفتاری و فکری منفی، فرد می‌تواند قدرت روحی و روانی خود را در برابر استرس و این اختلال افزایش دهد.
• رفتار درمانی: در این روش، تغییر نگرش اولویت ندارد و به جای آن، استفاده از فعالیت‌هایی که لذت‌بخش و رضایت‌بخش هستند، در دستور کار پزشک و تیم درمان قرار می‌گیرد.
• مواجهه‌سازی و حساسیت‌زدایی سیستماتیک: در این روش، فرد به تدریج در معرض محرک‌های استرس‌آور قرار می‌گیرد تا با مدیریت احساسات ترس و اضطراب آشنا شود.

سخن پایانی

در این مقاله سعی کردیم شما را با مفهوم اختلال اضطراب، علائم و نشانه‌ها، علل بروز، روش‌های درمان مختلف و انواع این اختلال شنا کنیم. متوجه شدیم که بهتر است هر فرد بر اساس وضعیت و نیازهای خود، با متخصص روان‌پزشکی یا روان‌درمانگر مشورت کند تا برنامه درمانی مناسبی برای او تدوین شود. افراد با اختلالات اضطرابی ممکن است به‌طور مداوم نیاز به رصد و درمان داشته باشند. سؤالات متداول ۱. اختلال اضطراب به چه معنا است؟ اختلال اضطراب وضعیتی روانی است که همراه با تجربه نگرانی مداوم و شدید در مواجهه با شرایط و موقعیت‌های خاص ایجاد می‌شود. ۲. علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب؟ علائم اختلال اضطراب شامل نگرانی مستمر، ترس شدید، عدم تمرکز، تپش قلب، اختلال در خواب (پرخوابی یا بی‌خوابی)، تنگی نفس، تنفس سریع، حالت تهوع، تنش عضلانی و… می‌شوند. ۳. راه‌های درمان اختلال اضطراب؟ راه‌های درمان اختلال اضطراب شامل مشاوره روانشناختی، مراجعه به روانپزشک و روانشناس و دارو درمانی است. ۴. آیا این اختلال قابل درمان است؟ بله، بیشتر انواع این اختلالات قابل درمان هستند. با تشخیص صحیح و درمان مناسب توسط فرد متخصص، می‌توان بهبودهای قابل توجهی را به‌دست آورد. ۵. اصلی‌ترین نشانه این پدیده روانی چیست؟ بی‌قراری، خستگی مفرط، عدم تمرکز کافی، تحریک‌پذیری، درد عضلانی، درد پا، مشکل در کنترل احساس نگرانی. ۶. این اختلال چه احساسی را به وجود می‌آورد؟ اغلب افراد احساس تنش، عصبانیت یا ناتوانی در حفظ آرامش را تجربه می‌کنند که ناشی از ترس شدید است. آن‌ها اغلب حس می‌کنند که سرعت جهان افزایش یافته یا محیط اطراف به‌شدت کُند و تنگ شده است. ۷. آیا این حالت ناشی از استرس است؟ افراد دارای استرس علائم فیزیکی و روانی مشابه با حالات هیجانی شدید تجربه می‌کنند؛ اما اضطراب می‌تواند یک نگرانی بیش‌ازحد حتی در غیاب عامل استرس‌زا باشد که از بین نمی‌رود.

مهاجرت کاری به استرالیا چیست؟

استرالیا یکی از مقصدهای محبوب برای مهاجرت کاری است، با داشتن بازار کار پویا و فرصت‌های شغلی گسترده در صنایع مختلف. این کشور با سیاست‌های مهاجرتی شفاف و قابل دسترس، فرصت‌های مناسبی را برای افراد با مهارت‌ها و تخصص‌های مختلف فراهم می‌کند. برای مهاجرت کاری به استرالیا، معمولاً باید از طریق یکی از برنامه‌های مهاجرتی مانند برنامه مهاجرت کاری اسکیلد (Skilled Migration)، که ویزای ۴۹۱ استرالیا و یا برنامه کاری اسپانسرشیپ (Employer Sponsorship) اقدام کرد. این فرآیند معمولاً شامل ارزیابی مهارت‌ها و تخصص‌ها، اخذ ویزا، و پیدا کردن فرصت شغلی مناسب است. مهاجرت کاری به استرالیا می‌تواند برای افرادی که به دنبال فرصت‌های شغلی بین‌المللی و بهبود شرایط زندگی خود هستند، یک گام مهم و موثر باشد.  

این کشور با سیاست‌های مهاجرتی شفاف و محیطی متنوع و پذیرایی، فرصت‌های مناسبی را برای افراد با مهارت‌ها و تخصص‌های مختلف فراهم می‌کند. در این گزارش، به بررسی فرصت‌ها، روندها، و مراحل مهاجرت کاری به استرالیا می‌پردازیم.

بیشتر بدانیم: ویزای ۱۹۰ استرالیا

فرصت‌های شغلی در استرالیا

فرصت‌های شغلی در استرالیا بسیار گسترده و متنوع هستند و شامل صنایع مختلفی از جمله فناوری اطلاعات، مهندسی، بهداشت و درمان، آموزش، رسانه و ارتباطات، محیط زیست، و توریسم می‌شود. برخی از فرصت‌های شغلی موجود در استرالیا عبارتند از:

1.                  فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT): استرالیا یکی از مراکز فعالیت در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات است و همیشه به دنبال توسعه و بهبود سیستم‌ها و خدمات این حوزه است.

2.                  مهندسی: با توجه به پیشرفت صنعت و زیرساخت‌های فنی-مهندسی، فرصت‌های شغلی بسیاری در حوزه مهندسی عمومی و تخصصی در استرالیا وجود دارد.

3.                  حوزه بهداشت و درمان: با داشتن یک سیستم بهداشتی پیشرفته، استرالیا به پزشکان، پرستاران، و کادر درمانی متخصص نیاز دارد.

4.                  آموزش و پژوهش: دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی استرالیا همیشه به دنبال اساتید و پژوهشگران برجسته در زمینه‌های مختلف هستند.

5.                  صنایع محیط زیست و انرژی تجدیدپذیر: با توجه به توسعه پایدار و حمایت از محیط زیست، فرصت‌های شغلی در زمینه‌های انرژی تجدیدپذیر و حفاظت از محیط زیست در استرالیا به طور مداوم افزایش می‌یابد.

6.                  صنعت توریسم و مهمانداری: استرالیا با داشتن مناظر طبیعی خیره‌کننده و جاذبیت‌های توریستی فراوان، فرصت‌های شغلی زیادی در صنعت توریسم و مهمانداری ارائه می‌دهد.

این فرصت‌های شغلی فقط یک بخش از مواردی است که در استرالیا موجود است و همچنان فرصت‌های دیگری در صنایع و حوزه‌های مختلف وجود دارد که افراد می‌توانند به آن‌ها روی ببندازند.

مزایای ویزای کاری استرالیا

ویزای کاری استرالیا برای افرادی که به دنبال فرصت‌های شغلی و مهاجرت به استرالیا هستند، مزایای فراوانی دارد. برخی از این مزایا عبارتند از:

1.                  فرصت‌های شغلی گسترده: با دریافت ویزای کاری استرالیا، شما به فرصت‌های شغلی گسترده و متنوع در بازار کار استرالیا دسترسی خواهید داشت.

2.                  حقوق بالا: استرالیا یکی از کشورهای با حقوق بالا و شرایط زندگی مناسب است. با شغلی مطلوب، شما می‌توانید حقوق بالایی دریافت کنید.

3.                  محیط زیست و زندگی بهتر: استرالیا با مناظر طبیعی خیره‌کننده، هوای پاک، و زندگی فرهنگی پویا، یک محیط زیست و زندگی با کیفیت ارائه می‌دهد.

4.                  سیستم آموزشی برجسته: برای افرادی که به دنبال تحصیلات بیشتر یا آموزش و پرورش خانواده‌شان هستند، استرالیا دارای یک سیستم آموزشی برجسته است.

5.                  امکانات بهداشتی و درمانی: با دریافت ویزای کاری، شما و خانواده‌تان به امکانات بهداشتی و درمانی بسیار عالی در استرالیا دسترسی خواهید داشت.

6.                  اقامت دائم: بعد از مدت زمان مشخصی کار در استرالیا و کسب تجربه کافی، امکان درخواست اقامت دائم در این کشور برای شما فراهم می‌شود.

7.                  حمایت از خانواده: ویزای کاری استرالیا به شما امکان می‌دهد تا خانواده خود را با خود به استرالیا بیاورید و از حمایت و ارتباط نزدیک با آن‌ها لذت ببرید.

با در نظر گرفتن این مزایا، ویزای کاری استرالیا یک فرصت بی‌نظیر برای افرادی است که به دنبال بهبود شرایط زندگی و تحقق رویاهای حرفه‌ای خود هستند.

سخن آخر

در نهایت، مهاجرت به استرالیا به شما فرصتی برای تحقق رویاها و بهبود شرایط زندگیتان ارائه می‌دهد. با این فرصت با ارزش، می‌توانید به یک زندگی پویا، پر از فرصت‌های شغلی و زندگی فرهنگی گسترده دست یابید. امیدوارم که موفقیت و سعادت در این مسیر مهاجرتی برای شما فراهم شود و به رویاهایتان در کشور استرالیا دست یابید. اگر شما هم تمایل به مهاجرت به استرالیا را دارید می توانید با ما در موسسه مهاجرتی راهکارهای مثبت نیکان با شماره ۰۲۱۸۷۷۰۰۹۱۳